Ляпис Трубецкой - Чотка нам у лесе

Як у лесе мы былi ды з падругамi, Ды з падруамi мы былi. Ды збiралi там журавiначкi Бо сунiцы ўжо адыйшлi. Раптам бачым вавёрачка скокае Па галiначках зрэдзь палян. Мы за ею хутка пакрочылi, Даць хацелi ёй мы сямян. Та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру Чотка нам у лесе, чотка ў бару Та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру Чотка нам у лесе, чотка ў бару За вавёрачкай доўга сачылi мы, Не заўялi як цемра прыйшла. Гаварыць тут адна ды з падружачак: "Дзеўкi, бачце, ўжо ноч надыйшла". I пасунулiсь улева, i ўправа мы - Злева корч, а зправа дрыгва. Не знайсцi нам да дому трапiначкi, Дум жахлiвых паўна галава. Та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру Дрэнна нам у лесе, кепска ў бару. Та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру Дрэнна нам у лесе, кепска ў бару Доўгi час шукалi падружачак, А знайшлi толькi вядро То вядро паўно журавiначак "Людзi, ляньце, чыё-та бядро". Людзi, ляньце, чыя-та каленачка, А вунь спаднiца чыя-та ў крывыi. Старшыня казаў: "Дагулялiся" Мабыць, iх ваўкi паялi. Та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару. Та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару. Та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару. Та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару.